Son Vardiya – Last Shift

Bazı korku filmleri, sizi kanlı sahnelerle değil, sessizliğin içindeki tehditlerle korkutur. Last Shift (2014), işte bu filmlerden biri. İlk bakışta klasik bir "hayaletli karakol" hikâyesi gibi görünse de, izleyicisini yavaş yavaş içine çeken, klostrofobik ve rahatsız edici bir atmosfer kurmayı başarıyor. Anthony DiBlasi’nin yazıp yönettiği bu bağımsız yapım, korkunun temeline inmeye çalışan, tek mekânda geçen ama etkisi mekânın çok ötesine taşan bir film olarak öne çıkıyor.
Last Shift, görevinin ilk gecesinde terk edilmek üzere olan bir polis karakolunda nöbet tutmakla görevlendirilen genç polis memuru Jessica Loren’in (Juliana Harkavy) hikayesini anlatıyor. Görünüşte basit bir görev gibi başlayan bu gece, kısa süre içinde doğaüstü olaylarla şekillenmeye başlıyor. Karakolun geçmişiyle ilgili karanlık sırlar, zamanla Jessica’nın akıl sağlığını tehdit eden bir kabusa dönüşüyor.
Film, korkunun kaynağını bilinmezlik ve paranoya üzerinden inşa ediyor. Işık oyunları, garip sesler, beklenmedik görüntüler ve zaman algısını bozan olaylar izleyiciyi sürekli tetikte tutuyor. Özellikle eski karakolun soğuk ve terk edilmiş atmosferi, filmin en büyük artılarından biri.
Anthony DiBlasi, düşük bütçeli bir filmde maksimum gerilim yaratmayı başarıyor. Last Shift, doğrudan sıçratmak yerine, izleyicinin zihninde korku inşa eden bir yapıya sahip. Film boyunca dini temalar, tarikat göndermeleri ve delilik teması sıkça işleniyor. Jessica karakterinin giderek yalnızlaşması ve gerçekle hayal arasındaki çizgiyi kaybetmesi, filmin psikolojik etkisini artırıyor.